Χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) είναι ένας τύπος καρκίνου του αίματος και του μυελού των οστών, οδηγώντας στην υπερπαραγωγή μη φυσιολογικών λεμφοκυττάρων. Είναι μια αργά εξελισσόμενη ασθένεια και η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο της λευχαιμίας και τη γενική υγεία του ασθενούς. Οι επιλογές θεραπείας μπορεί να περιλαμβάνουν χημειοθεραπεία, ανοσοθεραπεία και άλλες στοχευμένες θεραπείες. Η εκτίμηση του Πολυγονιδιακού Δείκτη Κινδύνου για τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία βασίζεται στην εξέταση 36 γονιδιακών πολυμορφισμών.
Ο γενετικός έλεγχος για τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία περιλαμβάνεται μαζί με 19 ακόμα νοσήματα στον Γενετικό Έλεγχο για Νεοπλασίες και Προκαρκινικές Δυσπλασίες, Πολυγονιδιακός Δείκτης Κινδύνου.
Αιτίες και μη γενετικοί παράγοντες κινδύνου
Τα ακριβή αίτια που ξεκινούν τη διαδικασία του ανεξέλεγκτου πολλαπλασιασμού των Β-λεμφοκυττάρων είναι άγνωστα. Μελέτες έχουν εντοπίσει σημαντικές χρωμοσωμικές αλλαγές στην ανάπτυξη της ΧΛΛ, αλλά δεν είναι ακόμη σαφές ποια γονίδια εμπλέκονται ή πώς ακριβώς οδηγούν σε λευχαιμία. Έχει επίσης βρεθεί ότι οι αλλαγές στο DNA που σχετίζονται με τη ΧΛΛ συμβαίνουν συνήθως σε όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου και δεν μεταφέρονται από τους γονείς (κληρονομικά). Ωστόσο, τα ακόλουθα έχουν περιγραφεί ως παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ΧΛΛ:
- Η νόσος προσβάλλει κυρίως ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας, συνήθως από την ηλικία των 60 ετών και μετά
- Είναι ελαφρώς πιο συχνή στους άνδρες παρά στις γυναίκες
- Όσοι έχουν καυκάσια καταγωγή είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία σε σχέση με άλλους όπως οι Ασιάτες.
- Η έκθεση σε χημικές ουσίες όπως τα ζιζανιοκτόνα (agent orange) και τα εντομοκτόνα ή φυτοφάρμακα έχουν συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ΧΛΛ
- Η μονοκλωνική Β λεμφοκυττάρωση προκαλεί αύξηση του αριθμού των Β-κυττάρων, γεγονός που μπορεί να ευνοήσει την ανάπτυξη χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας
Συμπτώματα
Πάνω από το 80% των ασθενών με ΧΛΛ δεν έχουν συμπτώματα και η ΧΛΛ διαγιγνώσκεται με εξέταση αίματος ρουτίνας ή τυχαία. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, τα κύρια συμπτώματα μπορεί να είναι:
- Αδυναμία, κόπωση, απώλεια βάρους
- Αδενοπάθεια ή διογκωμένοι λεμφαδένες
- Επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις
Περιστασιακά μπορεί να διογκωθεί ο σπλήνας (σπληνομεγαλία) ή το ήπαρ (ηπατομεγαλία) και μπορεί να προκαλέσει κοιλιακή δυσφορία. Σε αντίθεση με άλλα νεοπλάσματα του αίματος, ο πυρετός, οι νυχτερινές εφιδρώσεις και η απώλεια βάρους είναι σπάνια.
Πρόληψη
Υπάρχουν πολύ λίγοι γνωστοί παράγοντες κινδύνου για τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία και οι περισσότεροι από αυτούς δεν μπορούν να αποφευχθούν.
