Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου είναι μια ειδική μορφή οστεοαρθρίτιδας που επηρεάζει την άρθρωση του ισχίου, προκαλώντας πόνο, δυσκαμψία και μειωμένο εύρος κίνησης. Οι επιλογές θεραπείας περιλαμβάνουν φάρμακα, φυσικοθεραπεία και, σε προχωρημένες περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης ισχίου. Η εκτίμηση του Πολυγονιδιακού Δείκτη Κινδύνου για την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου βασίζεται στην εξέταση 28 γονιδιακών πολυμορφισμών.
Ο γενετικός έλεγχος για την οστεοαρθρίτιδα του ισχίου περιλαμβάνεται μαζί με 11 ακόμα νοσήματα στον Γενετικό Έλεγχο των Νοσημάτων του Μυοσκελετικού, Πολυγονιδιακός Δείκτης Κινδύνου.
Αιτίες και μη γενετικοί παράγοντες κινδύνου
Η κύρια αιτία της οστεοαρθρίτιδας είναι η φθορά του χόνδρου που σχηματίζει τις αρθρώσεις. Εκτός από τη γενετική, έχει εντοπιστεί ένας αριθμός μη γενετικών παραγόντων που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας του ισχίου:
- Η ηλικία. Είναι πολύ πιο συχνή μετά την ηλικία των 50 ετών
- Προηγούμενος τραυματισμός στην άρθρωση του ισχίου
- Ανισότητα στο μήκος των κάτω άκρων
- Παχυσαρκία ή αυξημένο σωματικό βάρος
- Εμφάνιση αναπτυξιακής δυσπλασίας του ισχίου, μια κατάσταση στα νεογνά κατά την οποία η άρθρωση του ισχίου δεν έχει σχηματιστεί σωστά
Συμπτώματα
Το κύριο σύμπτωμα της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου είναι η παρουσία πόνου. Αυτός ο πόνος έχει σταδιακή έναρξη και επιδεινώνεται με την πάροδο του χρόνου. Ο πόνος μπορεί συχνά να συνοδεύεται από δυσκαμψία που επιδεινώνεται το πρωί ή μετά την ανάπαυση. Επιπλέον, μπορεί να υπάρχει μειωμένο εύρος κίνησης του ισχίου που επηρεάζει την ικανότητα βάδισης, την παρουσία ερυθήματος κατά την κίνηση ή πόνο στη βουβωνική χώρα ή στο μηρό.
Πρόληψη
Δεν υπάρχει τρόπος να αποτραπεί η εμφάνιση της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου, αλλά υπάρχουν μέτρα που μπορούν να καθυστερήσουν την εμφάνισή της ή να επιβραδύνουν την εξέλιξή της, όπως η διατήρηση φυσιολογικού βάρους, η τακτική άσκηση, η βελτίωση της στάσης του σώματος ή η αποφυγή σωματικών δραστηριοτήτων που επηρεάζουν την περιοχή. Υπάρχουν πολλές μη χειρουργικές επιλογές θεραπείας που βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου και στη βελτίωση της κινητικότητας, όπως αλλαγές στον τρόπο ζωής, φυσικοθεραπεία ή ορισμένα φάρμακα. Οι χειρουργικές παρεμβάσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις.
