Ο γενετικός έλεγχος του πολυμορφισμού 1166 A>C στο γονίδιο AGTR1 αναλύει μια συγκεκριμένη παραλλαγή στο γονίδιο AGTR1, το οποίο κωδικοποιεί τον υποδοχέα της αγγειοτενσίνης II τύπου 1 (AT1R), ένα βασικό συστατικό του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης (RAS) υπεύθυνο για τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, του αγγειακού τόνου και της ομοιόστασης του νατρίου. Αυτός ο έλεγχος ανιχνεύει την αντικατάσταση της αδενίνης (Α) από κυτοσίνη (C) στη νουκλεοτιδική θέση 1166, μια γενετική παραλλαγή που σχετίζεται με διαταραχή στη λειτουργία του υποδοχέα, αυξημένη ευαισθησία στην αγγειοτενσίνη II και αυξημένο κίνδυνο υπέρτασης και καρδιαγγειακής νόσου. Καθώς το AT1R μεσολαβεί στις αγγειοσυσπαστικές, φλεγμονώδεις και υπερτροφικές επιδράσεις της αγγειοτενσίνης II, οι παραλλαγές στο γονίδιο AGTR1 επηρεάζουν την αγγειακή αναδιαμόρφωση, την αρτηριακή σκλήρυνση και την ευαισθησία στις επιπλοκές της υπέρτασης.
Η αγγειοτενσίνη II είναι ένα ισχυρό αγγειοσυσταλτικό που συνδέεται με το AT1R, προκαλώντας έναν καταρράκτη συμβάντων ενδοκυτταρικής σηματοδότησης που οδηγούν σε αυξημένη αρτηριακή πίεση, κατακράτηση νατρίου και αγγειακή υπερτροφία. Ο πολυμορφισμός 1166 A>C του AGTR1 έχει συσχετιστεί με τη διαφορική έκφραση και λειτουργία του υποδοχέα, με μελέτες που υποδηλώνουν ότι τα άτομα που φέρουν το αλληλόμορφο C μπορεί να έχουν αυξημένη πυκνότητα ή ευαισθησία του υποδοχέα, με αποτέλεσμα υπερβολικές αντιδράσεις με τη μεσολάβηση της αγγειοτενσίνης II. Αυτή η γενετική παραλλαγή έχει συνδεθεί με υψηλότερα επίπεδα αρτηριακής πίεσης, αυξημένο κίνδυνο ιδιοπαθούς υπέρτασης και ενισχυμένη απόκριση σε περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου όπως η υψηλή πρόσληψη αλατιού και το στρες.
Η παρουσία του αλληλόμορφου C έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου, συμπεριλαμβανομένης της στεφανιαίας νόσου, της υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας, του εμφράγματος του μυοκαρδίου και του εγκεφαλικού επεισοδίου. Η χρόνια ενεργοποίηση του AT1R σε άτομα που φέρουν το αλληλόμορφο κινδύνου προάγει την ενδοθηλιακή δυσλειτουργία, την αρτηριακή δυσκαμψία και την προφλεγμονώδη σηματοδότηση, συμβάλλοντας στην αθηροσκλήρωση και την καρδιαγγειακή αναδιαμόρφωση. Η αλληλεπίδραση αυτού του πολυμορφισμού με άλλες γενετικές παραλλαγές εντός του συστήματος ρενίνης-αγγειοτενσίνης, όπως οι πολυμορφισμοί AGT 704 T>C και ACE I/D, επηρεάζει περαιτέρω τον καρδιαγγειακό κίνδυνο και τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης.
Η μεταβλητότητα στη λειτουργία του AGTR1 έχει επίσης συσχετιστεί με διαφορές στην ανταπόκριση σε αντιυπερτασικές θεραπείες, ιδιαίτερα με αναστολείς των υποδοχέων αγγειοτενσίνης (ARBs) και αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (ΜΕΑ). Τα άτομα που φέρουν το αλληλόμορφο C μπορεί να παρουσιάσουν αυξημένη απόκριση στα ARBs, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο γενετικός έλεγχος μπορεί να παρέχει πληροφορίες σχετικά με εξατομικευμένες στρατηγικές θεραπείας για τη διαχείριση της υπέρτασης και των καρδιαγγειακών παθήσεων. Ο αντίκτυπος αυτού του πολυμορφισμού εκτείνεται πέρα από τη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, με μελέτες που δείχνουν πιθανές συσχετίσεις με αντίσταση στην ινσουλίνη, μεταβολικό σύνδρομο και χρόνια νεφρική νόσο, όπου η αγγειοτενσίνη ΙΙ παίζει ρόλο στη νεφρική λειτουργία και την ομοιόσταση της γλυκόζης.
Ο γενετικός έλεγχος για τον πολυμορφισμό 1166 A>C του AGTR1 παρέχει πληροφορίες για τη γενετική προδιάθεση ενός ατόμου για υπέρταση και καρδιαγγειακές διαταραχές.
Ο γενετικός έλεγχος του πολυμορφισμού 1166 A>C περιλαμβάνεται επίσης στην εξέταση:
