Ένα υγιές πάγκρεας είναι ζωτικής σημασίας για την πέψη των τροφών και την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών. Μετά από ένα γεύμα, ορμονικά και νευρικά σήματα διεγείρουν την παραγωγή των παγκρεατικών εκκρίσεων και την απελευθέρωσή τους στο δωδεκαδάκτυλο. Οι παγκρεατικές εκκρίσεις είναι πλούσιες σε διττανθρακικά ιόντα (για την εξουδετέρωση της οξύτητας του μίγματος των τροφών και του γαστρικού οξέος από το στομάχι) και ένζυμα όπως πρωτεάσες, αμυλάση και λιπάση (για την πέψη των πρωτεϊνών, των υδατανθράκων και των λιπών, αντίστοιχα).
Σε ποιους απευθύνεται ο έλεγχος της παγκρεατικής ελαστάσης;
Ο καλύτερος και ο πιο αξιόπιστος, μη επεμβατικός έλεγχος της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος, είναι η μέτρηση της παγκρεατικής ελαστάσης (ΡΕ) στα κόπρανα.
Η κύρια χρησιμότητα του ελέγχου της παγκρεατικής ελαστάσης στα κόπρανα είναι για την επιβεβαίωση ή τον αποκλεισμό της ανεπάρκειας της εξωκρινούς μοίρας του παγκρέατος σε περιπτώσεις:
- Ανεξήγητης διάρροιας
- Δυσκοιλιότητας
- Στεατόρροιας
- Μετεωρισμού
- Απώλειας βάρους
- Οποιουδήποτε πόνου στην άνω κοιλιακή χώρα
- Διατροφικών ανεπαρκειών (π.χ. οστεοπόρωση λόγω ανεπαρκούς πρόσληψης βιταμινών και μετάλλων)
- Τροφικής δυσανεξίας
Μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί ως δείκτης παρακολούθησης της εξωκρινούς λειτουργίας του παγκρέατος σε παθολογικές καταστάσεις με προσβολή του παγκρέατος όπως σε:
- Κυστική ίνωση
- Σακχαρώδη διαβήτη
- Χρόνια παγκρεατίτιδα
- Χολόλιθους
- Κοιλιοκάκη
- Νόσο του Crohn
- Παγκρεατικό καρκίνο
- Αυτοάνοση παγκρεατίτιδα
- Μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στο πάγκρεας ή άλλων τμημάτων του γαστρεντερικού συστήματος
Περισσότερες Πληροφορίες για την Παγκρεατική Ελαστάση
Η παγκρεατική ελαστάση είναι μια ανιονική ενδοπρωτεάση που ανήκει στην οικογένεια των πρωτεασών της σερίνης με μοριακό βάρος 26 kDa. Μαζί με άλλα πεπτικά ένζυμα, συντίθεται ως ένα ανενεργό προένζυμο στα κυψελιδικά κύτταρα του παγκρέατος και εκκρίνεται μέσα στο δωδεκαδάκτυλο. Μετά την ενεργοποίηση της, η παγκρεατική ελαστάση διασπάει πεπτίδια σε θέσεις που βρίσκονται μετά από ουδέτερα αμινοξέα. Η παγκρεατική ελαστάση δεσμεύεται κυρίως στα χολικά άλατα κατά τη διάρκεια της εντερικής της διέλευσης και έτσι δεν διασπάται. Στα κόπρανα, η συγκέντρωση της παγκρεατικής ελαστάσης είναι 5-6 φορές πιο μεγάλη από ότι στο παγκρεατικό υγρό. Η συγκέντρωση της στα κόπρανα αντανακλά την εκκριτική ικανότητα του παγκρέατος.
