Η μέτρηση των ολικών αντισωμάτων (τάξης IgM και IgG) έναντι του παρασίτου Strongyloides χρησιμοποιείται για τη διάγνωση της στρογγυλοείδωσης.
Περισσότερες πληροφορίες
Η στρογγυλοείδωση προκαλείται από το παράσιτο Strongyloides stercoralis (Στρογγυλοειδής των κοπράνων), έναν νηματώδη σκώληκα με εξάπλωση κυρίως σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Ο Strongyloides stercoralis έχει πολύπλοκο κύκλο ζωής που ξεκινάει με την ωρίμανση της φιλαριοειδούς προνύμφης στο χώμα. Οι προνύμφες διεισδύουν στο εκτεθειμένο δέρμα και μεταναστεύουν μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στους πνεύμονες, από όπου στη συνέχεια ανεβαίνουν στο βρογχικό δέντρο και καταπίνονται. Μόλις βρεθούν στο λεπτό έντερο, η φιλαριοειδής προνύμφη ωριμάζει σε ενήλικους σκώληκες που εισέρχονται στον εντερικό βλεννογόνο. Τα ώριμα θηλυκά παράγουν ωάρια που αναπτύσσονται σε μη μολυσματικές ραβδοειδείς μορφές στο γαστρεντερικό σωλήνα και τελικά απελευθερώνονται στα κόπρανα. Ο χρόνος από τη δερματική διείσδυση έως την εμφάνιση του Strongyloides στα κόπρανα είναι περίπου 3 έως 4 εβδομάδες.
Οι πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις της λοίμωξης είναι ήπιες και μπορεί να περιλαμβάνουν κοιλιακό πόνο, ήπια διάρροια, ναυτία και έμετο. Στη θέση της διείσδυσης, το δέρμα μπορεί να είναι φλεγμονώδες και κνησμώδες. Η μετανάστευση των προνυμφών μέσω των πνευμόνων και της τραχείας μπορεί να προκαλέσει ξηρό βήχα, συριγμό και ήπια αιμόπτυση. Η ηωσινοφιλία στο περιφερικό αίμα αν και είναι συχνή, δεν υπάρχει πάντα.
Σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς, οι ραβδοειδείς προνύμφες μπορεί να ωριμάσουν σε μολυσματικές φιλαριοειδείς προνύμφες εντός του γαστρεντερικού σωλήνα και να οδηγήσουν σε κύκλους αυτο-μόλυνσης. Οι προνύμφες διεισδύουν στη συνέχεια στον γαστρεντερικό βλεννογόνο, μεταναστεύουν στους πνεύμονες και μπορούν να ολοκληρώσουν τον κύκλο ζωής τους. Αυτού του τύπου η λοίμωξη μπορεί να διατηρήσει το παράσιτο στον ξενιστή για πολλά χρόνια.
