Η μέτρηση της παραθορμόνης χρησιμοποιείται στη διάγνωση και διαφορική διάγνωση της υπερασβεσταιμίας, στη διάγνωση του πρωτοπαθούς, δευτεροπαθούς και τριτοπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού, στη διάγνωση του υποπαραθυρεοειδισμού καθώς και στην παρακολούθηση ασθενών με νεφρική ανεπάρκεια τελικού σταδίου για πιθανή νεφρική οστεοδυστροφία.
Περισσότερες Πληροφορίες
Η παραθορμόνη ή παραθυρεοειδής ορμόνη (ΡΤΗ) προσδιορίζεται με τη χρήση ιδιαίτερα ευαίσθητων ανοσολογικών μεθόδων για τον εντοπισμό και τη μέτρηση αρκετών μοριακών μορφών της παραθορμόνης: ολόκληρου του μορίου (intact) και διάφορων θραυσμάτων του. Είναι δυνατόν να μετρώνται είτε τα Ν-τελικά (αμινο-τελικά) θραύσματα είτε τα C-τελικά (καρβοξυ-τελικά) θραύσματα του μορίου της παραθορμόνης.
Η ακέραια παραθορμόνη εκκρίνεται από τους παραθυρεοειδείς αδένες και μεταβολίζεται από το ήπαρ και τους νεφρούς σε Ν-τελικά και C-τελικά θραύσματα. Η ακέραια και τα Ν-τελικά θραύσματα είναι χρήσιμα για τον εντοπισμό πιθανών οξέων καταστάσεων, ενώ τα C-τελικά θραύσματα υποδεικνύουν χρόνιες διαταραχές του μεταβολισμού της ΡΤΗ.
Η παραθορμόνη είναι άμεσα υπεύθυνη για τη ρύθμιση του ασβεστίου και του φωσφόρου στο πλάσμα. Όταν ο αυτορυθμιστικός μηχανισμός του σώματος αντιλαμβάνεται μια μείωση των επιπέδων ασβεστίου στον ορό του αίματος, διεγείρονται οι παραθυρεοειδείς αδένες ώστε να εκκρίνουν παραθορμόνη. Η αυξημένη παραθορμόνη του ορού προκαλεί την απελευθέρωση του ασβεστίου από τα οστά και διεγείρει τα νεφρικά σωληνάρια ώστε να αυξήσουν την επαναρρόφηση των ιόντων ασβεστίου στα άπω σωληνάρια και να μειώσουν την επαναρρόφηση του φωσφόρου στα εγγύς εσπειραμένα σωληνάρια. Όταν η συγκέντρωση του ασβεστίου στον ορό γίνεται πάλι επαρκής, οι παραθυρεοειδείς αδένες μειώνουν την έκκριση της παραθορμόνης.
Όταν υπάρχει πρωτοπαθής όγκος ή υπερπλασία των παραθυρεοειδών αδένων, ο μηχανισμός αυτορύθμισης παραθορμόνης-ασβεστίου, αποτυγχάνει. Καθώς αυξάνεται η έκκριση παραθορμόνης, αυξάνεται και το επίπεδο του ασβεστίου στον ορό, οδηγώντας τελικά σε μια υπερασβεστιαιμική κατάσταση που μπορεί να είναι επικίνδυνη για τη ζωή.
Ο έλεγχος της παραθορμόνης είναι χρήσιμος στη διαφοροποίηση των αιτιών υπερασβεστιαιμίας, σε αυτές που οφείλονται στους παραθυρεοειδείς αδένες από τις υπόλοιπες αιτίες εκτός παραθυρεοειδών. Από τις υπόλοιπες αιτίες υπερασβεστιαιμίας γενικά εμφανίζονται με φυσιολογικές, ελαφρώς υψηλές ή και χαμηλές τιμές παραθορμόνης. Έτσι η παραθορμόνη πρέπει πάντα να αξιολογείται σε συνδυασμό με τα επίπεδα του ιονισμένου ασβεστίου στον ορό.
Ο έλεγχος της παραθορμόνης χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο στην αξιολόγηση των παθολογικών καταστάσεων ασβεστίου (υπερασβεστιαιμία & υποασβεστιαιμία) και για να βοηθήσει στη διάγνωση του υπερπαραθυρεοειδισμού ή του υποπαραθυρεοειδισμού. Ταυτόχρονα συνήθως εκτιμάται και το ιονισμένο ασβέστιο. Ο έλεγχος της παραθορμόνης γίνεται επίσης σε ασθενείς με χρόνια νεφρική νόσο.
Πιθανές Ερμηνείες Παθολογικών Τιμών
- Αύξηση: Ως απάντηση προς τα χαμηλά επίπεδα του ασβεστίου στον ορό που προκαλούνται από δυσαπορρόφηση, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, διαιτητική ανεπάρκεια βιταμίνης D, οστεομαλακία, νεφρική αιμοκάθαρση. Επίσης, έκτοπη παραγωγή ΡΤΗ, γαλουχία, πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, αδένωμα παραθυρεοειδούς, καρκίνωμα παραθυρεοειδούς, υπερπλασία παραθυρεοειδούς, εγκυμοσύνη, ψευδοϋποπαραθυρεοειδισμός (μερικές φορές), νεφρική υπερασβεστουρία, ραχίτιδα (εξαρτώμενη από βιταμίνη D, ανεπάρκεια βιταμίνης D), δευτεροπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, καρκίνωμα πλακωδών κυττάρων (νεφρού, πνεύμονα, ωοθηκών, παγκρέατος). Τα επίπεδα της παραθορμόνης αυξάνονται με την αύξηση της ηλικίας
- Μείωση: Ως απάντηση σε υψηλά επίπεδα ασβεστίου, αυτοάνοσο νόσημα, καρκίνος, νόσο του Graves, υπομαγνησιαιμία, υποπαραθυρεοειδισμός, παραθυρεοειδεκτομή (παροδική μείωση), σαρκοείδωση, δηλητηρίαση με βιταμίνη Α και D. Φάρμακα: Θειαζιδικά διουρητικά. Ψευδώς χαμηλές τιμές παραθορμόνης παρατηρούνται μετά την κατανάλωση γάλακτος πριν από την εξέταση
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
