Ο μοριακός έλεγχος για τον Enterobius vermicularis (οξύουρος) χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και την εργαστηριακή τεκμηρίωση της οξυουρίασης.
Περισσότερες πληροφορίες
Ο οξύουρος (Enterobius vermicularis) είναι ένα από τα πιο κοινούς παρασιτικούς έλμινθες στον άνθρωπο και σύμφωνα με μία εκτίμηση, περίπου 200 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως θεωρείται ότι έχουν μολυνθεί, με τα παιδιά ηλικίας 5 -10 ετών να αντιπροσωπεύουν πάνω από το 30% των περιπτώσεων.
Ανεξάρτητα από το συγκεκριμένο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, τη φυλή ή την συνήθειες του ατόμου, η μόλυνση από τους οξύουρους μπορεί να διευκολυνθεί από ορισμένους παράγοντες όπως η κακή προσωπική ή ομαδική υγιεινή και ο συνωστισμός σε νηπιαγωγεία, σχολεία, ορφανοτροφεία και την οικογένεια. Αυτές οι συνθήκες ευνοούν τη μετάδοση των αυγών από άτομο σε άτομο, απευθείας μέσω της κοπρανο-στοματικής οδού και τη μόλυνση των δακτύλων ή έμμεσα από μολυσμένα αντικείμενα, π.χ. παιχνίδια, θρανία, καρέκλες ή το έδαφος. Δεδομένου ότι η προσωπική υγιεινή και η έκθεση είναι σημαντικοί παράγοντες μετάδοσης, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που ζουν σε πολυσύχναστα περιβάλλοντα όπως τα νηπιαγωγεία είναι η πιο κοινή ομάδα ευπαθών στη μόλυνση από τους οξύουρους.
Ο οξύουρος (Enterobius vermicularis) είναι ένα λευκό νηματώδες παράσιτο. Φτάνει σε μέγεθος περίπου το 1 cm (θηλυκά) και περίπου 3 mm (αρσενικά). Ο οξύουρος παρασιτεί μόνο στο ανθρώπινο σώμα, στο παχύ έντερο, στην σκωληκοειδή απόφυση και στο τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου. Τρέφεται με ουσίες που υπάρχουν στο εντερικό περιεχόμενο. Τα θηλυκά ζουν περίπου 4 εβδομάδες και τα αρσενικά πεθαίνουν αμέσως μετά την αναπαραγωγή. Το θηλυκό γεννά 8000-12000 αυγά που περιέχουν προνύμφες των παρασίτων.
Ο οξύουρος προκαλεί νόσο που ονομάζεται οξυουρίαση ή εντεροβίαση. Η πορεία της οξυουρίασης εξαρτάται από τον αριθμό των παρασίτων και την ανοσία του ξενιστή.
Η οξυουρίαση είναι συχνά ασυμπτωματική. Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι ο περιπρωκτικός κνησμός, ιδιαίτερα τη νύχτα, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε εκδορές και βακτηριακή επιμόλυνση. Περιστασιακά, μπορεί να εμφανιστεί εισβολή στο γυναικείο γεννητικό σύστημα με αιδοιοκολπίτιδα και κοκκιώματα της πυέλου ή του περιτοναίου. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν το τρίξιμο των δοντιών, την ενούρηση, την αϋπνία, την ανορεξία, την ευερεθιστότητα και τον κοιλιακό πόνο, που μπορεί να μιμείται τη σκωληκοειδίτιδα. Οι προνύμφες του E. vermicularis βρίσκονται συχνά εντός της σκωληκοειδούς απόφυσης κατά τις σκωληκοειδεκτομές, αλλά ο ρόλος αυτού τους στην σκωληκοειδίτιδα παραμένει αμφιλεγόμενος. Έχουν αναφερθεί πολύ σπάνιες περιπτώσεις ηωσινοφιλικής κολίτιδας που σχετίζεται με τις προνύμφες του E. vermicularis.
Τα παιδιά δεν κοιμούνται καλά λόγω έντονου κνησμού στην περιοχή του πρωκτού. Η οξυουρίαση στα παιδιά μπορεί να προκαλεί επίσης κοιλιακό άλγος, διαταραχές των κενώσεων, ναυτία, δερματίτιδα, εξάνθημα.
Το κατάλληλο διαγνωστικό δείγμα είναι η περιπρωκτική λήψη με στυλεό αντί για τον έλεγχο κοπράνων, καθώς τα αυγά μπορούν να ανιχνευθούν στα κόπρανα μόνο στο 5-10% περίπου των περιπτώσεων.
