Η χημική εξέταση του ουρόλιθου εκτελείται για να εντοπίσει τις χημικές ουσίες που συνθέτουν μια πέτρα προερχόμενη από τα νεφρά, προκειμένου να αντιμετωπιστεί τυχόν υποκείμενη νόσος που μπορεί να έχει προκαλέσει το σχηματισμό της πέτρας. Οι πληροφορίες που προκύπτουν από την ανάλυση χρησιμοποιούνται επίσης για να προσδιοριστούν οι πιο αποτελεσματικές μέθοδοι για να μειώσουν την πιθανότητα σχηματισμού μιας νέας πέτρας.
Περισσότερες Πληροφορίες
Περίπου το 5% των γυναικών και το 12% των ανδρών θα αναπτύξουν πέτρα στα νεφρά σε κάποια στιγμή στη ζωή τους. Περίπου το 80% των λίθων αποτελούνται από οξαλικό ασβέστιο (CaOx) και φωσφορικό ασβέστιο (CaP), το 10% των λίθων αποτελούνται από εναμμώνιο φωσφορικό μαγνήσιο (στρουβίτης) που σχηματίζεται κατά τη διάρκεια μόλυνσης με βακτήρια που διαθέτουν το ένζυμο ουρεάση, το 9% των λίθων αποτελούνται από ουρικό οξύ και το υπόλοιπο 1% των λίθων αποτελούνται από κυστίνη ή άλλου είδους πέτρες που σχετίζονται με τη λήψη ορισμένων φαρμάκων. Οι πέτρες τελικά δημιουργούνται εξαιτίας μιας φάσης υπερκορεσμού αυτών των ουσιών μέσα σε ένα διάλυμα και τη μετάπτωση τους από την υγρή στη στερεά κατάσταση.
Μια πέτρα στα νεφρά (ουρόλιθος) μπορεί να είναι τόσο μικρή όσο ένας κόκκος άμμου ή να φτάνει σε διάμετρο τα 2.5 cm ή και μεγαλύτερο. Μερικές φορές η πέτρα μπορεί να φεύγει από τους νεφρούς και να μετακινείται προς τα κάτω στον ουρητήρα μέχρι την ουροδόχο κύστη. Από την κύστη, η πέτρα περνά μέσα από την ουρήθρα και βγαίνει έξω από το σώμα με τα ούρα. Αυτή η δίοδος της πέτρας δημιουργεί τον κωλικό του νεφρού, που συνήθως ξεκινά ως μια ήπια ενόχληση και εξελίσσεται σε ένα αυξανόμενο σε ένταση πόνο στην περιοχή της οσφύος μέσα σε 30 έως 60 λεπτά. Αν η δίοδος της πέτρας παρεμποδιστεί στην ουρητηροπυελική συμβολή, ο πόνος εντοπίζεται ψηλά στα πλευρά, καθώς όμως η πέτρα κινείται προς τα κάτω στον ουρητήρα, ο πόνος μετακινείται προς τα κάτω και μπροστά. Οι κολικοί του νεφρού είναι ανεξάρτητοι της θέσης του σώματος και των κινήσεων.
Οι πέτρες με διάμετρο μικρότερη από 5 mm έχουν μεγάλη πιθανότητα να περάσουν και να αποβληθούν με τα ούρα, οι πέτρες από 5 έως 7 mm έχουν μέτρια πιθανότητα (50%) διόδου και εκείνες που είναι μεγαλύτερες από 7 mm απαιτούν σχεδόν πάντα ουρολογική παρέμβαση. Η χημική εξέταση του ουρόλιθου για τον καθορισμό της χημικής του σύνθεσης γίνεται σε πέτρες που έχουν βγει με τα ούρα ή έχουν αφαιρεθεί από το ουροποιητικό σύστημα κατά τη διάρκεια χειρουργικής επέμβασης. Ασθενείς οι οποίοι είχαν πέτρα στα νεφρά, διατρέχουν κίνδυνο για να ξαναδημιουργήσουν πέτρες και ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να λαμβάνονται μέτρα πρόληψης.
Η χημική εξέταση του ουρόλιθου περιλαμβάνει την αξιολόγηση του μεγέθους, του σχήματος, του χρώματος και του βάρος της πέτρας. Ο σχηματισμός λίθων του ουροποιητικού μπορεί να προληφθεί εν μέρει, με την αλλαγή της σύνθεσης των ούρων. Σε μια απλοποιημένη μορφή, τα ακόλουθα είδη ουρόλιθων, συχνά αντιμετωπίζονται ως εξής:
- Υπερουρικουρία και πέτρες κατά κύριο λόγο ουρικού οξέος: αλκαλοποίηση των ούρων για να αυξηθεί η διαλυτότητα του ουρικού οξέος
- Υπερασβεστιουρία και πέτρες κυρίως υδροξυαπατίτη: οξίνιση των ούρων για την αύξηση της διαλυτότητας του ασβεστίου. Ωστόσο, η θεραπεία εξαρτάται επίσης από το pH των ούρων και τις συγκεντρώσεις των φωσφορικών, θειικών, οξαλικών και κιτρικών αλάτων στα ούρα. Τα θειαζιδικά διουρητικά μειώνουν τη συγκέντρωση του ασβεστίου στα ούρα και αυξάνουν τον όγκο των ούρων
- Υπεροξαλουρία και πέτρες οξαλικού ασβεστίου: καθημερινή αύξηση της πρόσληψης υγρών και μείωση της ημερήσιας πρόσληψης ασβεστίου
- Πέτρες εναμμώνιου φωσφορικού μαγνησίου (στρουβίτη): διερεύνηση και θεραπεία της πιθανής λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
