Η μέτρηση του ουρικού οξέος στον ορό χρησιμοποιείται για τη διάγνωση και την παρακολούθηση της θεραπείας της νεφρικής ανεπάρκειας και πολλών άλλων διαταραχών συμπεριλαμβανομένης της ουρικής αρθρίτιδας, της λευχαιμίας, της ψωρίασης καθώς και για την παρακολούθηση ασθενών που λαμβάνουν κυτταροτοξικά φάρμακα.
Περισσότερες Πληροφορίες
Το ουρικό οξύ σχηματίζεται καθώς οι πουρίνες αδενίνη και γουανίνη μεταβολίζονται συνεχώς κατά τον σχηματισμό και την αποικοδόμηση του ριβονουκλεϊκού οξέος (RNA) και του δεσοξυριβονουκλεϊνικού οξέος (DNA) και από το μεταβολισμό των πουρινών που προσλαμβάνονται με τη διατροφή. Μετά τη σύνθεση του στο ήπαρ από τη δράση της οξειδάσης της ξανθίνης, μέρος του ουρικού οξέος απεκκρίνεται στα ούρα. Όταν κυκλοφορούν αυξημένες ποσότητες ουρικού οξέος στον ορό (υπερουρικαιμία), εναποτίθενται στις αρθρώσεις και τους μαλακούς ιστούς και προκαλούν ουρική αρθρίτιδα, μία φλεγμονώδη αντίδραση στην εναπόθεση των κρυστάλλων του ουρικού οξέος. Καταστάσεις αυξημένης κυτταρικής ανανέωσης και μειωμένης νεφρικής απέκκρισης του ουρικού οξέος μπορεί να προκαλέσουν υπερουρικαιμία. Αυξημένες ποσότητες ουρικού οξέος στα ούρα μπορεί να οδηγήσουν στο σχηματισμό λίθων στα νεφρά.
Τροφές πλούσιες σε πουρίνες που μπορεί να συμβάλουν στην ουρική αρθρίτιδα περιλαμβάνουν καφεϊνούχα αναψυκτικά, αντσούγιες, λαχανικά, σπανάκι, σπαράγγια, μανιτάρια, κρέατα, συκώτι, σάλτσες, μαγιά.
Πιθανές Ερμηνείες Παθολογικών Τιμών
- Αύξηση: Αλκοολισμός, αναιμία (αιμολυτική, κακοήθης, δρεπανοκυτταρική), αρτηριοσκλήρωση, αρθρίτιδα, βηρυλλίωση (χρόνια), αυξημένο μέγεθος σώματος (μεγαλύτερο από τον μέσο όρο), ασβέστωση, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, αφυδάτωση, σακχαρώδης διαβήτης, δίαιτα (υψηλής πρωτεΐνης, με περίσσεια νουκλεοπρωτεϊνών), σύνδρομο Down, εκλαμψία, άσκηση, νηστεία, σπειραματονεφρίτιδα (χρόνια), νόσος Graves, ουρική αρθρίτιδα, αιμόλυση (παρατεταμένη), ηπατική νόσος, υπέρταση ή υπερτασική αγγειακή βλάβη, υπερουριχαιμία, υποπαραθυρεοειδισμός, υποθυρεοειδισμός, λοιμώξεις (οξείες), εντερική απόφραξη, κετοξέωση, κέτωση, δηλητηρίαση από μόλυβδο, σύνδρομο Lesch-Nyhan, λευχαιμία, λιποπρωτεϊναιμία (τύπος ΙΙΙ), λέμφωμα, νόσος με οσμή ούρων σαν σιρόπι σφενδάμου, μονοπυρήνωση (λοιμώδης), πολλαπλό μυέλωμα, νεφρίτιδα, νεφροπάθεια, πνευμονία (κατά τη λύση), πολυκυστικοί νεφροί, αληθής πολυκυτταραιμία, εγκυμοσύνη (έναρξη του τοκετού), ψωρίαση, νεφρική ανεπάρκεια, σαρκοείδωση, πείνα, άγχος, τοξιναιμία της κύησης, ουραιμία, απόφραξη ουροφόρων οδών, νόσος von Gierke, ιδιοπαθώς σε ορισμένους πληθυσμούς. Φάρμακα: Ακεταζολαμίδη, ασπαραγινάση, βουσουλφάνη, χλωροθειαζίδη, χλωρθαλιδόνη, κορτικοστεροειδή, κυκλοφωσφαμίδη, δακτινομυκίνη, υδροχλωρική δαουνορουβικίνη, δεξτράνη, διαζοξίδη, διλτιαζέμη, διουρητικά (εκτός σπιρονολακτόνη), επινεφρίνη, αιθακρυνικό οξύ, αιθαμβουτόλη, αιθυλική αλκοόλη (αιθανόλη), φρουκτόζη, φουροσεμίδη, θειική γενταμυκίνη, γλυκόζη, υδραλαζίνη, υδροκορτιζόνη, υδροξυουρία, ιμπουφενάκη, λεβοντόπα, μεκαμυλαμίνη, υδροχλωρική μεχλωραιθαμίνη, 6-μερκαπτοπουρίνη, μεθικιλλίνη, μεθοτρεξάτη, μεθυλντόπα, τρυγιή μετοπρολόλη, νιασίνη, νικοτινικό οξύ (μεγάλες δόσεις), νορεπινεφρίνη, φαινοθειαζίνες, προβενεσίδη, προπρανολόλη, προπυλθειουρακίλη, πυραζιναμίδη, κινεθαζόνη, ριφαμπικίνη, σαλικυλικά (χαμηλές δόσεις), θεοφυλλίνη, θειαζιδικά διουρητικά, 6-θειογουανίνη, τριαμτερένη, βινκριστίνη
- Μείωση: Ακρομεγαλία, βρογχογενές καρκίνωμα, κοιλιοκάκη, σύνδρομο Fanconi, νόσος Hodgkin, μυέλωμα, κακοήθης αναιμία, νόσος Wilson, ατροφία ήπατος, ξανθινουρία. Φάρμακα: Ακετοεξαμίδη, ACTH, αλλοπουρινόλη, αντιπηκτικά, αζλοκιλλίνη, αζαθειοπρίνη, βακιτρακίνη, υδροχλωρική χλωροπρομαζίνη, χλωροπροθιξένιο, χλωροθαλιδόνη, κορτικοστεροειδή, κορτικοτροπίνη, κορτιζόνη, κουμαρίνη, δικουμαρόλη, αιθακρυνικό οξύ, ανθρακικό λίθιο, μαννιτόλη, μαριχουάνα, οξυφαινβουταζόνη, φαινοθειαζίνες, φαινυλβουταζόνη, πιπεραζίνη, οξαλικό κάλιο, προβενεσίδη, σκιαγραφικές ουσίες, σαλικυλικά (μακροχρόνια, μεγάλες δόσεις), εγχύσεις φυσιολογικού ορού, οξαλικό νάτριο, σουλφινοπυραζόνη, θυρεοτρόπος ορμόνη, τριαμτερένη. Φυτικές ή φυσικές θεραπείες με προϊόντα που περιέχουν αριστολοχικά οξέα
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
