Ο μοριακός έλεγχος για μύκητες χρησιμοποιείται για την ταχεία και με μεγάλη ειδικότητα και ευασθησία ανίχνευση των μυκήτων από μια ποικιλία βιολογικών υλικών.
Περισσότερες Πληροφορίες
Οι μύκητες είναι μονοκύτταροι και πολυκύτταροι οργανισμοί και περιλαμβάνουν τις ζύμες, τις μούχλες και τα μανιτάρια. Είναι ευκαρυωτικοί οργανισμοί και τα κύτταρά τους περιέχουν οργανίδια σαφώς καθορισμένα με μεμβράνη ενώ έχουν DNA γονιδιώματα που περιέχουν αλληλουχίες που κωδικοποιούν για πρωτεΐνες και αλληλουχίες που δεν κωδικοποιούν. Περιβάλλονται από ένα άκαμπτο κυτταρικό τοίχωμα, καθιστώντας τους μη κινητούς, μια διαφορά που τους διακρίνει από τους ζωικούς οργανισμούς. Τα χαρακτηριστικά συστατικά του κυτταρικού τοιχώματος είναι χιτίνη και γλυκάνες, κυρίως α-γλυκάνες. Πέπτουν τις τροφές εξωτερικά του οργανισμού απελευθερώνοντας πεπτικά ένζυμα στο περιβάλλον τους. Αυτά τα ένζυμα διασπούν την οργανική ύλη σε μια μορφή που μπορεί να απορροφήσει ο μύκητας. Οι μύκητες βρίσκονται σχεδόν παντού στο περιβάλλον και ο άνθρωπος είναι εκτεθειμένος σε αυτούς τους οργανισμούς, συνεχώς.
Οι μύκητες αναπαράγονται σεξουαλικά, αγενώς ή παραφυλετικά. Όταν δύο μύκητες αναπαράγονται, οι δύο πυρήνες τους δεν συγχωνεύονται απαραίτητα, αλλά μπορούν να συνυπάρχουν μέχρι να βρεθούν σε κατάλληλες συνθήκες. Μερικά είδη μυκήτων παράγουν βιοδραστικές ενώσεις που ονομάζονται μυκοτοξίνες και είναι τοξικές για τα ζώα συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων. Αρκετά είδη μυκήτων είναι παθογόνα και μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση πολλών παθήσεων σε φυτά, ζώα και φυσικά στον άνθρωπο. Επίσης όμως, οι μύκητες χρησιμοποιούνται ως άμεση πηγή τροφής, στην παραγωγή τροφίμων, ποτών, πρωτεϊνών, απορρυπαντικών και αντιβιοτικών.
Οι μυκητιασικές λοιμώξεις συχνά κατατάσσονται ως ευκαιριακές και πρωτοπαθείς. Οι ευκαιριακές λοιμώξεις είναι αυτές που αναπτύσσονται κυρίως σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς. Οι πρωτοπαθείς λοιμώξεις μπορούν να αναπτυχθούν σε ασθενείς με φυσιολογική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι μυκητιασικές λοιμώξεις μπορεί να είναι συστηματικές ή τοπικές. Οι τοπικές μυκητιασικές λοιμώξεις περιλαμβάνουν συνήθως το δέρμα, το στόμα και τη γλώσσα καθώς και τον κόλπο και μπορεί να συμβούν και σε φυσιολογικούς και σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς.
Πολλοί ευκαιριακοί μύκητες συνήθως δεν είναι παθογόνοι, εκτός αν βρεθούν σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς. Οι αιτίες της ανοσοκαταστολής περιλαμβάνουν το AIDS, την αζωθαιμία, το σακχαρώδη διαβήτη, τα λεμφώματα και τις λευχαιμίες ή άλλους αιματολογικούς καρκίνους, εγκαύματα και τη θεραπεία με κορτικοστεροειδή, ανοσοκατασταλτικά ή αντιμεταβολίτες. Οι ασθενείς στις ΜΕΘ μπορεί επίσης να κινδυνεύουν από μυκητιάσεις λόγω των ιατρικών διαδικασιών, των υποκείμενων διαταραχών ή και του υποσιτισμού. Οι τυπικές ευκαιριακές συστηματικές μυκητιάσεις περιλαμβάνουν την Καντιντίαση, την Ασπεργίλλωση, τη Μουκορμύκωση (ζυγομυκητίαση) κλπ.
Οι πρωτοπαθείς μυκητιασικές λοιμώξεις συνήθως προκύπτουν από την εισπνοή σπορίων των μυκήτων, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν μία εντοπισμένη πνευμονία ως πρωταρχική εκδήλωση της λοίμωξης. Σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς, οι συστηματικές μυκητιάσεις συνήθως έχουν μια χρόνια πορεία. Διάσπαρτες μυκητιάσεις με πνευμονία και σηψαιμία είναι σπάνιες και η δημιουργία βλαβών στους πνεύμονες συνήθως έχει αργή εξέλιξη. Μπορεί να περάσουν μήνες πριν ζητηθεί ιατρική φροντίδα ή να τεθεί η διάγνωση. Τα συμπτώματα δεν είναι έντονα σε τέτοιες χρόνιες μυκητιάσεις, αλλά μπορεί να εμφανιστούν πυρετός, ρίγη, νυχτερινές εφιδρώσεις, ανορεξία, απώλεια βάρους, δυσφορία και κατάθλιψη. Μπορούν να μολυνθούν διάφορα όργανα προκαλώντας ανάλογα συμπτώματα και δυσλειτουργίες. Οι πρωτοπαθείς μυκητιασικές λοιμώξεις μπορεί να έχουν χαρακτηριστική γεωγραφική κατανομή, ιδιαίτερα για τις ενδημικές μυκητιάσεις που προκαλούνται από ορισμένα είδη διμορφικών μυκήτων (π.χ. Κοκκιδιοειδομύκωση, Ιστοπλάσμωση, Βλαστομύκωση κλπ).
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
