Η λοραζεπάμη είναι ένα φάρμακο από την ομάδα των βενζοδιαζεπινών που χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία διαταραχών άγχους, κρίσεων πανικού, αϋπνίας και ως συμπλήρωμα στη διαχείριση των επιληπτικών κρίσεων. Δρα ενισχύοντας τη δράση του νευροδιαβιβαστή γ-αμινοβουτυρικό οξύ (GABA), το οποίο αναστέλλει τη νευρική δραστηριότητα στον εγκέφαλο, οδηγώντας σε χαλαρωτικά, ηρεμιστικά, αγχολυτικά και αντισπασμωδικά αποτελέσματα. Η λοραζεπάμη έχει μέτρια διάρκεια δράσης και συχνά προτιμάται για βραχυπρόθεσμη χρήση λόγω της σχετικά γρήγορης έναρξης και των προβλέψιμων φαρμακοκινητικών ιδιοτήτων της. Ο εργαστηριακός έλεγχος της λοραζεπάμης μετρά τη συγκέντρωση του φαρμάκου στο αίμα, βοηθώντας τους κλινικούς γιατρούς να διασφαλίσουν ότι το φάρμακο βρίσκεται εντός θεραπευτικού εύρους, να βελτιστοποιήσουν την αποτελέσματικότητά του και να ελαχιστοποιήσουν τον κίνδυνο υπερδοσολογίας ή ανεπιθύμητων ενεργειών.
Ο σκοπός του ελέγχου της λοραζεπάμης είναι η παρακολούθηση των επιπέδων του φαρμάκου σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία για άγχος, αϋπνία ή άλλες καταστάσεις που απαιτούν βραχυπρόθεσμη καταστολή. Όμως, παρόλο που η λοραζεπάμη είναι αποτελεσματική στη διαχείριση των συμπτωμάτων άγχους ή πανικού, το στενό θεραπευτικό της εύρος σημαίνει ότι μικρές αλλαγές στη συγκέντρωση στο αίμα μπορούν να οδηγήσουν είτε σε ανεπαρκή διαχείριση των συμπτωμάτων είτε σε αυξημένο κίνδυνο τοξικότητας. Η εξέταση βοηθά στη διατήρηση των θεραπευτικών επιπέδων του φαρμάκου, τα οποία επαρκούν για τα επιθυμητά αποτελέσματα χωρίς να φτάνουν σε επίπεδα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν υπερβολική καταστολή, αναπνευστική καταστολή ή άλλες επικίνδυνες παρενέργειες. Η μέτρηση είναι χρήσιμη σε ασθενείς που είναι ηλικιωμένοι, έχουν ηπατική δυσλειτουργία ή σε εκείνους που βρίσκονται σε σχήματα πολυφαρμακίας όπου οι αλληλεπιδράσεις φαρμάκων μπορεί να μεταβάλουν το μεταβολισμό της λοραζεπάμης.
Η λοραζεπάμη μεταβολίζεται από το ήπαρ μέσω της σύζευξης με γλυκουρονικό οξύ, καθιστώντας την λιγότερο επιρρεπή σε σημαντικές αλληλεπιδράσεις φαρμάκων από κάποιες άλλες βενζοδιαζεπίνες. Ωστόσο, παράγοντες όπως η μειωμένη ηπατική λειτουργία, η νεφρική νόσος και η ταυτόχρονη χρήση άλλων κατασταλτικών του κεντρικού νευρικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του αλκοόλ ή των οπιοειδών, μπορούν να οδηγήσουν σε διαταραγμένη φαρμακοκινητική. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η λοραζεπάμη μπορεί να συσσωρευτεί στον οργανισμό, αυξάνοντας τον κίνδυνο σοβαρής καταστολής ή αναπνευστικής καταστολής, γεγονός που καθιστά απαραίτητη την παρακολούθηση της στον ορό. Αντίθετα, σε ασθενείς με γρήγορο μεταβολισμό ή σε εκείνους που δεν τηρούν το δοσολογικό σχήμα, τα επίπεδα του φαρμάκου μπορεί να είναι ανεπαρκή για την επίτευξη θεραπευτικών αποτελεσμάτων, αφήνοντας τα συμπτώματα άγχους χωρίς έλεγχο.
