Ο έλεγχος των IgG αντισωμάτων για τον ιό της ηπατίτιδας Α χρησιμοποιείται για την ανίχνευση πρόσφατης ή προηγούμενης έκθεσης στον ιό ή την ύπαρξη ανοσίας στον ιό της ηπατίτιδας Α.
Ο ιός της ηπατίτιδας Α (HAV) - παλαιότερα ονομαζόταν λοιμώδης ηπατίτιδα - έχει μια σύντομη περίοδο επώασης 2 έως 6 εβδομάδες και είναι ιδιαίτερα μεταδοτικός. Κατά τη διάρκεια της οξείας λοίμωξης, ο ιός της ηπατίτιδας Α αποβάλλεται με τα κόπρανα και μεταδίδεται μέσω της κοπρανο-στοματικής οδού με μόλυνση των τροφίμων και ποτών. Οι περισσότερες λοιμώξεις ηπατίτιδας Α δεν συνδέονται με αρκετά σοβαρά συμπτώματα ώστε να δικαιολογήσουν ιατρική αξιολόγηση και επέμβαση.
Τα πρώτα αντισώματα που εμφανίζονται είναι τα IgM (Αντι-HAV IgM), περίπου 3 έως 4 εβδομάδες μετά την έκθεση στον ιό ή λίγο πριν συμβούν οι αυξήσεις των ηπατικών ενζύμων. Αυτά τα IgM αντισώματα συνήθως επιστρέφουν σε φυσιολογικά επίπεδα περίπου σε 8 εβδομάδες. Τα επόμενα αντισώματα έναντι του HAV που αυξάνονται είναι τα IgG, τα οποία εμφανίζονται περίπου 2 εβδομάδες μετά την αύξηση των IgM. Τα IgG αντισώματα μπορεί να παραμείνουν ανιχνεύσιμα για περισσότερο από 10 χρόνια μετά τη μόλυνση. Εάν είναι αυξημένα τα IgM αντισώματα με απουσία των IgG αντισωμάτων, είναι πιθανή η οξεία ηπατίτιδα. Εάν ωστόσο, είναι αυξημένα τα IgG με απουσία αυξημένων IgM αντισωμάτων, τότε είναι πιθανό ο ασθενής να βρίσκεται στην ανάρρωση ή να υπάρχει χρόνια λοίμωξη ηπατίτιδας Α.
