Η μέτρηση των επιπέδων της ινσουλίνης στον ορό χρησιμοποιείται για τη διάγνωση του ινσουλινώματος σε συνδυασμό με μετρήσεις της προϊνσουλίνης και του C-πεπτιδίου καθώς και στη διαχείριση του σακχαρώδους διαβήτη.
Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που εκκρίνεται από τα βήτα κύτταρα των νησιδίων του Langerhans του παγκρέατος. Ρυθμίζει το μεταβολισμό και των μεταφορά των υδατανθράκων, των αμινοξέων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων και διευκολύνει την πρόσληψη της γλυκόζης από τον λιπώδη ιστό και τους σκελετικούς μυς. Η ινσουλίνη διεγείρει επίσης τη σύνθεση και την αποθήκευση των τριγλυκεριδίων και των πρωτεϊνών. Η έκκριση της ινσουλίνης συμβαίνει όταν αυξάνεται το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα. Καθώς το επίπεδο της γλυκόζης του αίματος στη συνέχεια μειώνεται, η έκκριση της ινσουλίνης σταματάει.
Η μέτρηση της ινσουλίνης μπορεί να δώσει πληροφορίες σχετικά με την ύπαρξη αντίστασης στην ινσουλίνη. Αν τα επίπεδα της ινσουλίνης είναι υψηλά με φυσιολογική ή αυξημένη συγκέντρωση γλυκόζης (σακχάρου) στο αίμα, το πρόβλημα μπορεί να είναι ότι το πάγκρεας εργάζεται πιο έντονα από ότι πρέπει για να κρατήσει το σάκχαρο του αίματος κάτω από έλεγχο. Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι ένα χαρακτηριστικό του μεταβολικού συνδρόμου, μιας πάθησης η οποία αυξάνει το κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και διαβήτη τύπου 2.
Η μέτρηση των επιπέδων της ινσουλίνης στον ορό χρησιμοποιείται επίσης στη διάγνωση των υπογλυκαιμικών καταστάσεων και του σακχαρώδους διαβήτη. Η αξιολόγηση της ινσουλίνης είναι μερικές φορές χρήσιμο να γίνεται σε συνδυασμό με τη διενέργεια της δοκιμασίας ανοχής στη γλυκόζη (καμπύλη γλυκόζης). Σε περίπτωση μεταμόσχευσης κυττάρων νησιδίων του παγκρέατος, η παρακολούθηση των επιπέδων της ινσουλίνης μπορεί είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας του μοσχεύματος.
Πιθανές Ερμηνείες Παθολογικών Τιμών
- Αύξηση: Ακρομεγαλία, σύνδρομο Beckwith-Wiedemann, αδένωμα των β-κυττάρων, σύνδρομο Cushing, μυοτονική δυστροφία, οικογενής δυσανεξία στη φρουκτόζη και στη γαλακτόζη, υπερινσουλινισμός, υπογλυκαιμία, σύνδρομο αντίστασης στην ινσουλίνη, ινσουλίνωμα, ηπατική νόσος, ινσουλίνο-ανεξάρτητος σακχαρώδης διαβήτης, μεταβολικό σύνδρομο, νησιδιοβλάστωση, παχυσαρκία, υπερβολική δόση ινσουλίνης, βλάβη των κυττάρων των νησιδίων του παγκρέατος, φαιοχρωμοκύττωμα. Φάρμακα: Αλβουτερόλη, γλυκονικό ασβέστιο, οιστρογόνα, φρουκτόζη, γλυκαγόνη, γλυκόζη, ινσουλίνη, λεβοντόπα, μεδροξυπρογεστερόνη, από του στόματος αντισυλληπτικά, πρεδνιζολόνη, κινίνη, κινιδίνη, σπιρονολακτόνη, σακχαρόζη, τερβουταλίνη, τολαζαμίδη, τολβουταμίδη.
- Μείωση: Σακχαρώδης διαβήτης, υπεργλυκαιμία, υπολειτουργία της υπόφυσης, διαβήτης εξαιτίας παγκρεατεκτομής. Φάρμακα: β-αδρενεργικοί αποκλειστές, ασπαραγινάση, καλσιτονίνη, σιμετιδίνη, διαζοξίδη, αιθακρυνικό οξύ, αιθυλική αλκοόλη (αιθανόλη), αιθέρας, φουροσεμίδη, μετφορμίνη, νιφεδιπίνη, φαινφορμίνη, φαινοβαρβιτάλη, φαινυτοΐνη, θειαζιδικά διουρητικά.
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
