Ο γενετικός έλεγχος του πολυμορφισμού 163 T>C αναλύει μια συγκεκριμένη παραλλαγή στο γονίδιο TNFRSF11B, το οποίο κωδικοποιεί την οστεοπροτεγερίνη (OPG), έναν κρίσιμο ρυθμιστή της οστικής αναδιαμόρφωσης και της αναστολής των οστεοκλαστών. Αυτός ο έλεγχος ανιχνεύει την αντικατάσταση της θυμίνης (Τ) απο κυτοσίνη (C) στη νουκλεοτιδική θέση 163, μια γενετική παραλλαγή που σχετίζεται με αλλαγές στα επίπεδα έκφρασης της οστεοπροτεγερίνης, στην οστική πυκνότητα (BMD) και στην προδιάθεση στην οστεοπόρωση. Καθώς η οστεοπροτεγερίνη λειτουργεί ως «υποδοχέας-δολώμα» για τον προσδέτη του υποδοχέα ενεργοποίησης του πυρηνικού παράγοντα-κΒ (RANKL), οι γενετικές αλλαγές που επηρεάζουν την έκφρασή της επηρεάζουν την οστική απορρόφηση, τη σκελετική αντοχή και τον κίνδυνο κατάγματος.
Η οστεοπροτεγερίνη είναι μια βασική γλυκοπρωτεΐνη που ρυθμίζει την ισορροπία μεταξύ σχηματισμού οστού και αποικοδόμησης δεσμεύοντάς την στο RANKL και εμποδίζοντάς το να αλληλεπιδράσει με τον υποδοχέα του RANK στους πρόδρομους οστεοκλάστες. Αυτή η αναστολή μειώνει την ενεργοποίηση των οστεοκλαστών και περιορίζει την οστική απορρόφηση, διατηρώντας την οστική μάζα και τη δομική ακεραιότητα. Ο πολυμορφισμός 163 T>C, που βρίσκεται σε μια ρυθμιστική περιοχή του γονιδίου TNFRSF11B, έχει συσχετιστεί με παραλλαγές στην παραγωγή οστεοπροτεγερίνη, επηρεάζοντας την ομοιόσταση των οστών και τη σκελετική υγεία. Μελέτες δείχνουν ότι τα άτομα που φέρουν το αλληλόμορφο C μπορεί να παρουσιάσουν χαμηλότερα κυκλοφορούντα επίπεδα οστεοπροτεγερίνης, οδηγώντας σε αυξημένη δραστηριότητα των οστεοκλαστών, αυξημένη οστική επαναρρόφηση και μεγαλύτερη πιθανότητα καταγμάτων που σχετίζονται με την οστεοπόρωση, ιδιαίτερα σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες και ηλικιωμένους πληθυσμούς.
Η οστική αναδιαμόρφωση είναι μια αυστηρά ρυθμισμένη διαδικασία που επηρεάζεται από γενετικούς, ορμονικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, με την οστεοπροτεγερίνη να διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη σκελετική ακεραιότητα. Ο πολυμορφισμός 163 T>C έχει μελετηθεί εκτενώς σε ότι αφορά την οστεοπόρωση, όπου τα μειωμένα επίπεδα οστεοπροτεγερίνης επιταχύνουν την οστική επαναρρόφηση και αυξάνουν τον κίνδυνο κατάγματος. Οι φορείς του αλληλόμορφου C μπορεί να παρουσιάσουν μεγαλύτερη μείωση της οστικής πυκνότητας (BMD) με την πάροδο του χρόνου, ιδιαίτερα σε οστά που φέρουν βάρος, όπως το ισχίο, η σπονδυλική στήλη και το μηριαίο οστό. Οι γενετικές επιδράσεις στη λειτουργία της οστεοπροτεγερίνης συμβάλλουν επίσης στις διαφορές στην απόκτηση μέγιστης οστικής μάζας κατά την πρώιμη ενήλικη ζωή, επηρεάζοντας τη μακροπρόθεσμη σκελετική αντοχή και την ευαισθησία στα κατάγματα.
Εκτός από την οστεοπόρωση, οι γενετικές παραλλαγές στο γονίδιο TNFRSF11B έχουν συσχετιστεί με άλλες διαταραχές που σχετίζονται με τα οστά, συμπεριλαμβανομένης της οστεοαρθρίτιδας και της νόσου Paget, όπου η μη φυσιολογική αναδιαμόρφωση των οστών συμβάλλει στη δομική βλάβη και τον εκφυλισμό των αρθρώσεων. Η οστεοπροτεγερίνη έχει επίσης αναγνωριστεί ως βασικός παράγοντας στην αγγειακή ασβεστοποίηση, με τα χαμηλότερα κυκλοφορούντα επίπεδα που σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο αθηροσκλήρωσης, αρτηριακής σκλήρυνσης και καρδιαγγειακών παθήσεων. Έχει μελετηθεί επίσης η συμμετοχή της οστεοπροτεγερίνης σε φλεγμονώδεις παθήσεις των οστών όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, καθώς η παθολογική σηματοδότηση RANK/RANKL/OPG συμβάλλει στην υπερβολική καταστροφή των οστών που προκαλείται από τους οστεοκλάστες.
Ο γενετικός έλεγχος για τον πολυμορφισμό 163 T>C του γονιδίου TNFRSF11B (OPG) παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τη γενετική προδιάθεση ενός ατόμου για οστεοπόρωση, ευθραυστότητα των οστών και μεταβολικές διαταραχές των οστών. Η ταυτοποίηση αυτής της παραλλαγής επιτρέπει την αξιολόγηση της δραστηριότητας της οστικής απορρόφησης και της σκελετικής υγείας, συμβάλλοντας στη καλύτερη κατανόηση του μεταβολισμού των οστών και της ευαισθησίας στα κατάγματα.
Ο γενετικός έλεγχος του πολυμορφισμού 163 T>C περιλαμβάνεται επίσης στην εξέταση:
