O ιός Epstein-Barr (EBV) ανήκει στην ομάδα των Ερπητοϊών (Human Herpes Virus 4, HHV 4) και είναι ο αιτιολογικός παράγοντας της λοιμώδους μονοπυρήνωσης. Ο τρόπος μετάδοσης του είναι μέσω της άμεσης επαφής των βλενογόννων με το σάλιο μολυσμένου ασθενή. Αντιγράφεται στα επιθηλιακά κύτταρα του στοματοφάρυγγα ή του τραχήλου και στη συνέχεια εισέρχεται στα Β λεμφοκύτταρα όπου συνεχίζει να πολλαπλασιάζεται. Αυτό οδηγεί στην κλινική εικόνα της μονοπυρήνωσης (νόσος του φιλιού ή νόσος Pfeiffer). Μετά από μια περίοδο επώασης 4 έως 8 εβδομάδων, εμφανίζονται τα σημεία και συμπτώματα της νόσου που περιλαμβάνουν κακουχία, ανορεξία, ρίγη, πυρετό, αυχενική λεμφαδενοπάθεια, φαρυγγίτιδα, σπληνομεγαλία, ηπατίτιδα ενώ εργαστηριακά εμφανίζεται άτυπη λεμφοκυττάρωση στη γενική αίματος. Βέβαια, η πλειοψηφία των λοιμώξεων από τον ιό Epstein-Barr ακολουθούν ασυμπτωματική πορεία ή με πολύ ήπια συμπτώματα.
O ιός Epstein-Barr μπορεί να παραμείνει σε λανθάνουσα κατάσταση μέσα στα Β λεμφοκύτταρα και μπορεί να τα οδηγήσει σε τροποποίηση και εξαλλαγή τους προς καρκινικά. Ο ιός Epstein-Barr έχει ενοχοποιηθεί για λεμφώματα (συμπεριλαμβανομένου του λεμφώματος Burkitt) και ρινοφαρυγγικά καρκινώματα.
Τα αντισώματα που μετρώνται έναντι του ιού Epstein-Barr είναι τέσσερα διαφορετικά: IgM και IgG VCA (έναντι του Ιικού Καψιδιακού Αντιγόνου), IgG ΕΑ (έναντι του Πρώιμου Αντιγόνου) και IgG ΕΒΝΑ (έναντι του Πυρηνικού Αντιγόνου). Η μέτρηση των συγκεκριμένων αντισωμάτων είναι χρήσιμη στη διάκριση της πρόσφατης πρωτοπαθούς λοίμωξης, της οξείας λοίμωξης, της αναζωπύρωσης και της παλαιάς ανενεργούς λοίμωξης.
| EBV Λοίμωξη | VCA IgG | VCA IgM | EA IgG | EBNA IgG |
| Αρνητική | - | - | - | - |
| Οξεία | + | + | + / - | - |
| Πρόσφατη | + | + / - | + / - | + / - |
| Παλαιά | + | - | - | + |
| Αναζοπύρωση | + | + / - | + | + |
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
