Η γλυκοπρωτεΐνη σχετιζόμενη με τη μυελίνη (Myelin Associated Glycoprotein - MAG) αποτελεί συστατικό της μυελίνης στο περιφερικό και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Τα υψηλού τίτλου IgM αντισώματα έναντι της MAG σχετίζονται με την αισθητικοκινητική απομυελινωτική περιφερική νευροπάθεια. Τα αισθητηριακά συμπτώματα τείνουν να εμφανίζονται νωρίς στην ασθένεια, με τα κινητικά συμπτώματα να εμφανίζονται αργότερα. Τα αντισώματα έναντι της MAG σχετίζονται συνήθως με την παρουσία μίας μονοκλωνικής πρωτεΐνης IgM. Περίπου το 50% των ασθενών με μονοκλωνικές IgM γαμμαπάθειες και περιφερικές νευροπάθειες έχουν ανιχνεύσιμα αντισώματα MAG.
Οι ασθενείς με αισθητηριακή νευροπάθεια μπορεί να έχουν χαμηλό τίτλο αντισωμάτων MAG, συνήθως σε συνδυασμό με υψηλούς τίτλους αντισωμάτων έναντι σουλφατιδίων. Μέτριοι τίτλοι αντισωμάτων MAG έχουν επίσης αναφερθεί σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας και σε φλεγμονώδεις νευροπάθειες.
Γενικά, τα αντισώματα που αναγνωρίζουν την MAG αντιδρούν με έναν υδατάνθρακα που βρίσκεται επίσης σε ένα όξινο γλυκολιπίδιο, το σουλφο-γλυκουρονυλο-παραγλοβοσίδιο (SGPG). Αρχικά, για τον έλεγχο της παρουσίας των αντισωμάτων MAG χρησιμοποιούσαν SGPG ως αντιγόνο. Ωστόσο, σε μια πρόσφατη μελέτη με ασθενείς με αισθητικοκινητική απομυελινωτική νευροπάθεια, βρέθηκαν ασθενείς με αντισώματα που αναγνωρίζουν ολόκληρη την πρωτεΐνη MAG αλλά όχι το SGPG και ασθενείς με αντισώματα που αναγνωρίζουν το SGPG αλλά όχι την πρωτεΐνη MAG (οι περισσότεροι ασθενείς εντούτοις είχαν αντισώματα που αναγνωρίζουν τόσο το SGPG όσο και τη MAG).
Με βάση αυτά τα ευρήματα, μερικά εργαστήρια πραγματοποιούν δύο ξεχωριστές διαδικασίες ELISA, μία χρησιμοποιώντας το SGPG ως αντιγόνο και μία χρησιμοποιώντας το MAG ως αντιγόνο, για να μεγιστοποιηθεί η ανίχνευση των αντισωμάτων MAG. Περαιτέρω, για αυξημένη ειδικότητα, τα δείγματα που δίνουν θετικό αποτέλεσμα σε ELISA δοκιμάζονται αυτόματα με επιβεβαιωτικό αντίσωμα αντισώματος MAG Western blot
H αυτοάνοση περιφερική νευροπάθεια μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα είτε τον εκφυλισμό των νευραξόνων είτε την απομυελίνωση. Τα αυτό-αντισώματα μπορεί να είναι αποτέλεσμα είτε μονοκλωνικών γαμμαπαθειών είτε φλεγμονωδών διαταραχών. Στην τελευταία περίπτωση, τα αντισώματα είναι πολυκλωνικά. Οι φλεγμονώδεις πολυνευροπάθειες περιλαμβάνουν το σύνδρομο Guillain-Barre (GBS), τη χρόνια φλεγμονώδη απομυελινωτική πολυνευροπάθεια (CIDP), το σύνδρομο GALOP (διαταραχή βάδισης, αυτοαντισώματα) και την πολυεστιακή κινητική νευροπάθεια (MMN). Το σύνδρομο Guillain-Barre είναι οξύ στην έναρξη, ενώ η CIDP είναι χρόνια και προοδευτική.
Δείτε επίσης: Αντισώματα Μυελίνης
