Η μέτρηση του αριθμού των αιμοπεταλίων είναι χρήσιμη για τη διάγνωση της θρομβοπενίας (μείωση του αριθμού των αιμοπεταλίων) και της θρομβοκυττάρωσης (αύξηση του αριθμού των αιμοπεταλίων), για την παροχή πληροφοριών σχετικά με την παραγωγή αιμοπεταλίων και για την παρακολούθηση της αντικαρκινικής θεραπείας, τόσο της φαρμακευτικής όσο και των ακτινοβολιών στην παραγωγή των αιμοπεταλίων.
Τα αιμοπετάλια ή θρομβοκύτταρα, είναι θραύσματα των μεγακαρυοκυττάρων και σχηματίζονται στο μυελό των οστών. Κυκλοφορούν στο αίμα έχοντας διάρκεια ζωής 8 έως 12 ημέρες και στη συνέχεια απομακρύνονται από την κυκλοφορία του αίματος από τον σπλήνα. Τα αιμοπετάλια είναι απαραίτητα για την αιμόσταση και το σχηματισμό θρόμβων του αίματος. Όταν το τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων τραυματίζεται, τα αιμοπετάλια προσκολλώνται στο τοίχωμα και συσσωρεύονται, σχηματίζοντας ένα θρόμβο αιμοπεταλίων.
Ασθενείς με αριθμό αιμοπεταλίων μεταξύ 50.000 και 150.000 / μl παρουσιάζουν συνήθως λίγα έως και καθόλου σημεία αιμορραγίας. Αυτόματες αιμορραγίες και παρατεταμένες αιμορραγίες μετά από χειρουργική επέμβαση ή τραύμα μπορεί να παρατηρηθούν σε ασθενείς με αριθμό αιμοπεταλίων που κυμαίνεται μεταξύ 20.000 και 50.000 / μl. Πιο σοβαρούς κινδύνους αντιμετωπίζουν ασθενείς των οποίων ο αριθμός αιμοπεταλίων είναι μικρότερος από 20.000 / μl. Σε αυτούς τους ασθενείς, μπορεί να συμβούν αυτόματες αιμορραγίες με πολύ σοβαρές συνέπειες.
Η μέτρηση των αιμοπεταλίων αποτελεί τμήμα της εξέτασης Γενική Αίματος
Τι σημαίνουν οι Παθολογικές Τιμές;
- Αύξηση: Μετά σπληνεκτομή, αναιμία (αιμολυτική, σιδηροπενική, δρεπανοκυτταρική), ασφυξία, απουσία σπλήνα, καρκίνος, κίρρωση, νόσος κολλαγόνου, κρυοσφαιριναιμία, άσκηση, κατάγματα, καρδιακές παθήσεις, αιμορραγία (οξεία), ιδιοπαθής θρομβοκυτταραιμία, λοίμωξη (οξεία), φλεγμονή, λευχαιμία (χρόνια κοκκιοκυτταρική, χρόνια μυελογενής), κακοήθεια, πολλαπλό μυέλωμα, μυελοϊνωση, μυελοϋπερπλαστική νόσος, παγκρεατίτιδα (χρόνια), αληθής πολυκυτταραιμία, μετεγχειρητικά, μετά τον τοκετό, εγκυμοσύνη (περισσότερο σε δίδυμες κυήσεις), ψευδοθρομβοκυττάρωση, δικτυοερυθροκυττάρωση, ρευματοειδής αρθρίτιδα, χειρουργική επέμβαση, φυματίωση. Η λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως: επινεφρίνη (αδρεναλίνη), από του στόματος αντισυλληπτικά, κεφαλοσπορίνες, κλινδαμυκίνη, κλοζαπίνη, κορτικοστεροειδή, διπυριδαμόλη, δονεπεζίλη, εποετίνη, λίθιο, ζιδοβουδίνη.
- Μείωση: Μετά σπληνεκτομή (2 μήνες), αναιμία (απλαστική, μεγαλοβλαστική, κακοήθης), απλασία ή υποπλασία μυελού των οστών, αυτοάνοσες διαταραχές, σύνδρομο Bernard-Soulier, μετάγγιση αίματος (ασύμβατες, πολλές μεταγγίσεις), εγκαύματα (σοβαρά), καρκίνωμα (μεταστατικό), κίρρωση, κλωστηριδιακή λοίμωξη, νόσος κολλαγόνου, διφθερίτιδα, διάχυτη ενδαγγειακή πήξη, εξωσωματική κυκλοφορία, νόσος Gaucher, αιμορραγία, αιμολυτική νόσος των νεογνών, θεραπεία με ηπαρίνη, ιστοπλάσμωση, υπερσπληνισμός, ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα, λεμφοπολλαπλασιαστικά νοσήματα, λοιμώξεις (οξείες), ακτινοβολίες, λευχαιμία (οξεία κοκκιοκυτταρική, οξεία λεμφοκυτταρική, μονοκυτταρική), ελονοσία, ανωμαλία May-Hegglin, μεγακαρυοκυτταρική υποπλασία, έμμηνος ρύση, πολλαπλό μυέλωμα, μυελοϊνωση, τακτικοί δότες αιμοπεταλίων, σηψαιμία, τυφοειδής πυρετός, ουραιμία, σύνδρομο Wiskott-Aldrich. Η λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως: ακεταζολαμίδη, ακετοεξαμίδη, αμιδοπυρίνη, αμινοσαλικυλικό οξύ, αμφοτερικίνη Β, αμπικιλλίνη, αντιμόνιο, αντινεοπλασματικά, αρσενικό, ασπιρίνη, βαρβιτουρικά, βρωμοφαινιραμίνη, καρβαμαζεπίνη, χλωραμφενικόλη, χλωροπροπαμίδη, χλωροκίνη, χλωροθειαζίδιο, κολχικίνη, διαζοξίδη, διγιτοξίνη, αιθακρυνικό οξύ, αιθοξυζολαμίδιο, φουροσεμίδη, κολλοειδής χρυσός, υδροξυχλωροκίνη, ινδομεθακίνη, ισονιαζίδη, μεφεναμικό οξύ, μεθαζολαμίδη, μεθιμαζόλη, μεθυλντόπα, από του στόματος υπογλυκαιμικοί παράγοντες, οξυφαινβουταζόνη, οξυτετρακυκλίνη, πενικιλλαμίνη, πενικιλίνες, φενυλβουταζόνη, φαινυτοΐνη, πυριμεθαμίνη, κινιδίνη, θειική κινίνη, ριφαμπικίνη, σαλικυλικά, στρεπτομυκίνη, σουλφοναμίδες, θειαζίδες, τολβουταμίδη, τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, εμβόλια.
Σημαντική Σημείωση
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων αποτελούν την σημαντικότερη παράμετρο για τη διάγνωση και την παρακολούθηση όλων των παθολογικών καταστάσεων. Το 70-80% των διαγνωστικών αποφάσεων βασίζεται στις εργαστηριακές εξετάσεις. Η ορθή ερμηνεία των εργαστηριακών αποτελεσμάτων επιτρέπει στον γιατρό να διακρίνει την "υγεία" από τη "νόσο".
Τα αποτελέσματα των εργαστηριακών εξετάσεων δεν πρέπει να ερμηνεύονται ως το αριθμητικό αποτέλεσμα μιας μεμονωμένης ανάλυσης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων πρέπει να ερμηνεύονται σε σχέση με το ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, τα κλινικά ευρήματα και τα αποτελέσματα άλλων εργαστηριακών εξετάσεων και πληροφοριών. Ο προσωπικός σας γιατρός μπορεί να εξηγήσει τη σημασία των αποτελεσμάτων των εξετάσεων σας.
Στη Διαγνωστική Αθηνών απαντάμε σε κάθε σας απορία σχετικά με τις εξετάσεις που κάνετε στο εργαστήριο μας και επικοινωνούμε με τον γιατρό σας προκειμένου να έχετε την καλύτερη δυνατή ιατρική φροντίδα.
